Vjerski turizam je jedan od najstarijih oblika turizma koji se kao specifični oblik turizma (uz zdravstveni turizam) počeo javljati u najranijoj istoriji kada su ljudi zbog obavljanja religijskih obreda posjećivali za to određena mjesta – svetilišta, i pritom prelazili veće udaljenosti.
Budući da se radi o ekonomski vrlo korisnom obliku turizma za pojedinu destinaciju, kroz istoriju su takve destinacije redovno postajale središtima vjerskih, trgovačkih, kulturnih i ostalih događanja u pojedinim regijama.
Hodočasnicima su u takvim mjestima pruženi različiti infrastrukturni, gastronomski, kulturni i ostali sadržaji, dakle – dolazi do povećanih investicija na pojedinom mjestu.

Crna Gora je jedna od najposjećenijih vjerskih destinacija u regionu. Tu su manastiri, crkve, dzamije, katedrale… U narednom periodu predstavićemo vam one najbitnije i najposjećenije.

Nad vodoplavnom dolinom i njenom vijugavom rijekom, opletenom vijencima gorskih potoka i zelenih vrbaka, cvjetnih livada i voćnjaka, rodnih vinograda i žitnih polja, u goletnim visinama planine Ostrog, u Crnoj Gori, kao izronila iz dubina prastarog stijenja, bjelasa se Ostroška svetinja, manastir Vavedenja Presvete Bogomajke. Oko svetinje, ispod samog neba, zaštitnički i smjerno, svila se sura gromada, utočište ptica i vjetrova, duboko joj otvorivši svoja zlatasta njedra, kao da je povija u njihove guste, kamene nabore i u zavjese zelenila koje, izdižući se uz strmen stablima, žbunovima i puzavicama, završavaju u tišini manastirskih terasa, priljubljenih uz liticu.

Do njih vas, pak, uzvodi zavojiti planinski drum, uski i krivudavi rukavac moderne magistrale Podgorica-Nikšić, koji se od nje odvaja kod mjesta Bogetići. Uspinjući se preko krševitog planinskog prevoja Povije, graničnim pojasom između ljutih vrleti goletnih brda i rodne ravnice Bjelopavlića, on stranama Ostroškog Kuka uzlazi takoreći do pod sami vrh Ostroške grede.

Vijugajući strmenitim padinama, dovodi vas najprije do takozvane Donje svetinje i njenog hrama Presvete Trojice, na jednom prostranijem i zaravnjenijem visokom vidikovcu sa odmorištima, oivičenim kopljastom gvozdenom ogradom prema okomitoj strmeni i konacima sa kladencem prema prirodnom zidu od stijena sa kojima srastaju. Ne više od pola sata pješačenja ili desetak minuta vožnje automobilom potrebno vam je odatle da, penjući se uz sve strmenitije padine, izbijete na najgornju zaravan, protegnutu tik iznad vrhova šumovitih kamenih padina, duž sure gromade golog ostroškog grebena. Počinjući od posljednjeg drumskog zavoja, vjekovima proširivanog ljudskom rukom, ona u nastavku prerasta u ograđenu i razmjerno prostranu portu i na njenom kraju sužava se u stepenište pred kamenim kapijicama svetinje Gornje sa krstovima. Postajući zatim iza kapijica još uža, pretvara se najzad u terasicu od svijetlog kamena, podijeljenu gelenderom u dvije trake, i obzidanu prema ponoru zidom sa lučnim otvorima, sa kojim i urasta, na svom najužem kraju, u dozidanu pripratu pećinske Svetovavedenjske crkvice u samoj litici.

Samo ime „Ostrog“ potiče od starijeg oblika srpske riječi „oštar, oštri“ – „ostr, ostri“ kao jedno od zaboravljenih imenovanja, kojima su stari Srbi i Sloveni uopšte označavali važne mikro- i makro- geografsko-istorijske, a nakon hristijanizacije, i crkveno-istorijske kote svoga postojanja: počev od „ostroga“ kao „oštrog kraja, konca, roga ili ugla“ i „ostroge“ kao „podupornja, stuba ili ljestvice“ do Ostroga kao „vrha planine i same planine“.

Najstariji pomeni našega „Ostroga, blizu Onogošta, u Gornjoj Zeti“, čiji se neistraženi tragovi slute u ostacima ruševina na lokalitetu Gradac, nedaleko od današnjeg manastira, nalaze se u poveljama napuljskog kralja Alfonsa Petog iz 1444. i 1454. godine, kao i kod Dubrovčanina Mavra Orbina, u djelu „Kraljevstvo Slovena“ iz 1601. godine.

Vjerovatno sagrađen još u vremenima, koja su prethodila knezu Vlastimiru i sinu mu Budimiru (Mutimiru), pod kojim su Prepodobni Kirilo i Metodije i njihovi učenici krstili Srbe oko 859. godine, vlastimirovićki, kasnije nemanjićki, pa, potom, i balšićki Ostrog-grad u „gornjo-zetskoj“ krajini 14. vijeka, nastavio je da živi u staroj funkciji pograničnog utvrđenja, dok ga nisu razrušili Turci.

Od Ostrog-grada na toj vjekovnoj razmeđi Pravoslavlja, na jednoj, i islama i rimo-katolicizma, na drugoj strani, kao trag je danas ostalo samo ime, koje je nastavilo da živi u imenu planine i manastira na njoj, podignutog u blizini starog gradilišta, dva vijeka kasnije, u isposničkim pećinama Prepodobnog Isaije od Onogošta i njegovih sapodvižnika sa početka 17. vijeka, blagoslovom pravoslavnog arhipastira Zahumlja i Skenderije, poznatijeg u narodu pod imenom Svetog Vasilija Ostroškoga.

Manastir Ostrog je najposjećeniji na dan Sv. Vasilija Ostroškog ( 12.maj ) kada rijeke hodočasnika iz cijelog regiona dolaze u manastir. Ovog sveca poštuju i hrišćani i muslimani, zbog mnogobrojnih svjedočenja o njegovim iscjeljujućim moćima. Rođen je kao Stojan Jovanović u Popovom polju kod Trebinja, a već u 12. godini poslat je u manastir Zavala, gdje je njegov stric Serafim bio iguman. Nakon što je završio manastirsku školu, dobio je monaški čin i postao paroh Popovog polja. Službovao je u mnogim gradovima, od Mostara, preko Herceg Novog i Pljevalja, Morače, do Ogonošta i Bjelopavlića. Preminuo je 1671. godine, a njegove mošti i grob čuvaju se u samom manastiru.

Posjeta manastiru je moguća svakog dana. Postoje posebni turistički aranžmani iz svih većih gradova regiona koji vjernike vode do manastira.

Korišćen dio teksta sa portala : http://manastirostrog.com