U periodu vladavine knjaza Nikole dolazi do sve veće ekspanzije u društvenome životu, nagloga bujanja gradskog života i sve veće posjete stranaca i njihovog boravka na Cetinju. To je nametnulo potrebu izgradnje jednoga hotela jer dotadašnje dosta neugledne privatne krčme nijesu mogle zadovoljiti osnovne potrebe ljudi koji su boravili na Cetinju.
Na inicijativu predsjednika crnogorskog Senata Mirka Petrovića, oca knjaza Nikole, sagrađena je LOKANDA , kasnije nazvana GRAND HOTEL (radovi su počeli 1863. a završeni 1864. godine) prvim akcionarskim kapitalom u Crnoj Gori. Iako je bila državno vlasništvo, data je pod zakup cetinjskom trgovcu Vuku Vuletiću. Bila je stjecište mnogih poznatih domaćih i inostranih licnosti, a pružala je niz aktivnosti za zabavu i razonodu. U početku je to bila prizemna zgrada sa osam soba i restoranom. Početkom 1881. godine dograđen je sprat tako da je ona tada imala 20 soba, veliki salon, dva restorana, kafanu, kupaonicu, savršenu francusku kuhinju i podrum snabdijeven najboljim francuskim vinima i likerima. Izuzetno ljubazno osoblje se brojnim gostima Lokande obraćalo na šest jezika (francuskom, njemačkom, engleskom, italijanskom, ruskom i grčkom). Objekat je izgrađen na završetku Njegoševe ulice, gdje se s kasnije izgrađenim objektom Đevojačkoga instituta, zgrade Engleskoga poslanstva, pošte i gradskoga parka – formirao trg.
Hotel je izgrađen s prizemljem i spratom, a imao je restoran i osam spavaćih soba. Krov je imao drvenu konstrukciju i bio pokriven ćeramidom. Međutim, slabija izrada i dosta veliki nagib krova za vrstu crijepa kakva je ćeramida, i vjetrovi koji duvaju na Cetinju uslovili su brza oštećenja. Hotel je zato adaptiran i ojačan 1900. godine. Tada je podignut i još jedan sprat s kapacitetom od 20 soba, veliki salon i dva restorana, kafana, kupatila i izvanredna francuska kuhinja. S fotografije Lokande s početka XX vijeka vidi se da se Cetinje gradilo skromnim sredstvima, što je uslovljavalo jednostavnost u građenju i opremanju objekta. Koristili su se uslovi i tehnika koji su bili na raspolaganju. U njoj se igrao bilijar, šah, karte, organizovale su se igranke, maskenbali, zabave rezervnih oficira, dočeci Nove godine, izbor mis Crne Gore … U hotelu su se prodavale i italijanske, grčke, njemačke, ruske i srpske novine. Hotelska zgrada je više puta popravljana i nadgrađivana naročito u međuratnom periodu (1924) kada je imala 41 sobu i oko 100 ležajeva, ali je uglavnom zadržavala prvobitni izgled.
U Lokandi je u prvoj deceniji ovoga vijeka bilo diplomatsko predstavništvo SAD. Niđe nema u dokumentaciji i literaturi imena projektanta ovoga objekta.Svojom arhitekturom, “Lokanda” je predstavljala sinonim cetinjskog ugostiteljstva, a svojim sadržajem i ambijentom, značajnu komponentu intimne atmosfere grada. Tokom vremena, u njoj se stvorio krug nacionalne omladine, koju su sačinjavali na strani školovani Crnogorci, otmeniji građani i stranci nastanjeni na Cetinju, i može se reći da je Lokanda bila duhovni centar svih intelektualnih snaga Crne Gore, iz kojeg se razvijala crnogorska politička, demokratska, nacionalna i književna misao
S obzirom na to da je u Crnoj Gori u to vrijeme bilo prisutan jedan broj francuskih stručnjaka koji su projektovali nekoliko objekata, s pravom se može pretpostaviti da je i Lokanda njihovo projektansko djelo. Lokanda je nakon više od jednog vijeka postojanja, kad je predstavljala legendu grada, nestala u zemljotresu 1979. godine.
