Sudeći prema nekim antičkim materijalnim nalazima i ostacima crkve Svetog Tome iz 9. vijeka, naselje je formirano u davnoj prošlosti iako prvi pomen pod imenom Perzano ili Persano potiče iz 19. vijeka.

Od 17. do 19. vijeka, Prčanj je bio jedno od najvažnijih jadranskih stjecišta čuvenih pomoraca, što potvrđuje podatak da u prvoj polovini 19. vijeka mjesto posjeduje 42 broda duge i devet brodova obalne plovidbe, te 90 pomorskih kapetana i oko 400 iskusnih mornara.

Prčanj je naselje na istočnoj obali poluostrva Vrmac, naspram Dobrote. Udaljen 8 km od starog grada Kotora. Morska voda u zalivu je svrstana u I i II kategoriju čistoće. Srednja godišnja temperatura vazduha u Prčnju iznosi 15,2C. Vazdušna strujanja iznad zaliva utiču na biljni svijet i vode, obogaćujući vazduh jonima, prije svega halogena i drugim hemijskim supstancama koje sadrži morska voda. Isparenja eteričnih materija pomješana sa isparenjima morske vode obogaćuju atmosferu mineralima i jonima čije je pozitivno dejstvo na respiratorni sistem medicinski potvrđeno. Vazdušna strujanja iznad zaliva utiču na biljni svet i vode, obogaćujući vazduh jonima, pre svega halogena i drugim hemijskim supstancama koje sadrži morska voda.

Legenda kaže da su “vođeni busolom svoga srca” ovo mjesto osnovali bokeljski ratnici i vješti pomorci koji su tadašnji Perzano, a današnji Prčanj, povezivali sa Venecijom i Carigradom. Istorija bilježi da je upravo sa ove tačke Ivo Vizin, svojim brodom “Splendido” krenuo na put oko svijeta. Njegovim povratkom odgonetnuta je magična privlačnost i ljekovitost ovog dijela Bokokotorskog zaliva, najlepšeg u južnom Jadranu. Prvom ovdašnjem pomorcu koji je oplovio svijet, iscrpljenom višemjesečnom avanturom, nisu bili potrebni ni ljekovi ni ljekari “samo govor vode i vazduha na Rtu Svetog Marka”.

Neopisiva ljepota zaliva, pješčane plaže, ljekovita vazdušna strujanja, iscjeliteljska sila mora i vjetra, algi i četinara i gorobilja sa Orjena i Lovćena koji se izdižu iznad obale i štite zaliv od otvorenog mora i hladne zimske klime – ovo maleno mjesto svrstavaju u jedinstvenu oazu zdravlja.

Legenda kaže da se ovdje liječio i vladika Rade Tomov – Petar II Petrović  Njegoš, ali najrječitiji odgovor o ljekovitosti ovog dijela Bokokotorskog zaliva dali su ruski ljekari koji su poslije pada carstva 1918.godine sa svojim porodicama ovdje našli utočište. Prčanj je bio adresa gdje su se djeca propale carske ruske vojske lječila, iscrpljena dugim putem i raznim bolestima. Na oboljela dječija tijela privijali su im kašu od algi iz morskih dubina koje je priroda izdašno darovala ovom dijelu Bokokotorskog zaliva.

U jednom zapisu iz tog vremena o ruskim izbjeglicama  upisano je: “Stotinu naše djece sa dr. Julijom Sliškinovom uputili smo u Prčanj, u Bokokotorskom zalivu, da se tamo oporave. Lijepo su ih primili, u kućama, naša braća. Ali, nije lijepo da budu na smetnji tamošnjem osiromašenom narodu. Svako od nas, koliko može, treba da učini toliko da se u Prčnju podigne dom ili bolnica za naše prognanike ali i za domaći svet”.

Slikovito, tiho nekad ribarsko naselje, skriveno u bokokotorskom zalivu idealno je mjesto za sve one koji žele da odmore od ljetnjih  gužvi, za one koji žele da u noćima pored mora slušaju priče o barki koja je ista već 150 godina, da u prijatnim ljetnjim noćima slušaju priču o nesretnoj ljubavi i vili Tre sorelle…

A tu je i velelepni Bogorodičin hram  monumentalna barokna građevina koja spada u najveće sakralne objekte na Jadranu. Građena je od 1790-1908.g. po projektu mletačkog arhitekte Bernardina Macaruzzia.

Raskošna arhitektura, pročelje sa dorskim i korintskim stubovima, bogato raščlanjeno prilazno stepenište, kao i naročito vrijedne zbirke srebra, tekstila, slika i skulptura najpoznatijih umjetnika, čine Bogorodičin hram spomenikom kulture izuzetne umjetničke i estetske vrijednosti.

Prčanj, mjesto kojem se vraćete i koje zavolite za cijeli život.